Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018
Χίου Μάρκος: “Χωρίς τον Χριστό και την Παναγία δεν έχει ζωή η πατρίδα μας»
Με θρησκευτική κατάνυξη και μεγάλη συμμετοχή Οινουσσίων προσκυνητών τελέστηκε το Σάββατο 18 Αυγούστου για τρίτη συνεχή χρονιά η καθιερωθείσα Ιερά Πανήγυρις του Προσκυνήματος της Ζωοδόχου Πηγής στην Παναγιά Οινουσσών.
Των θρησκευτικών εκδηλώσεων προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Πρόεδρος του Ιερού Προσκυνήματος και Ποιμενάρχης μας κ. Μάρκος, ενώ παρέστη ακόμη ο Διοικητής της 96 ΑΔΤΕ ταχίαρχος Π. Κιμουρτζής, ο Δήμαρχος Οινουσσών καπ. Στέφανος Βογιατζής, οι επικεφαλής και τα συμβούλια των οινουσσιακών φορέων και Ιδρυμάτων και πλήθος πιστών, που ταξίδευσαν με το ειδικά ναυλωμένο από τον Σύλλογο «Φίλοι Οινουσσών» πλοίο, για να εκπληρώσουν και φέτος το τάμα τους στην Παναγιά!
Στο γαλανόλευκο ξωκκλήσι της ομώνυμης νησίδας, τελέστηκε με κατάνυξη αρχικά ο Όρθρος του πρώτου μετά το Δεκαπενταύγουστο Σαββάτου, όπως έχει οριστεί να εορτάζει το Προσκύνημα και ακολούθως η πανηγυρική αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στην οποία ο Χιώτης Επίσκοπος μαζί με το εκκλησίασμα έψαλλαν τα νικητήρια στην Υπέρμαχο Στρατηγό με την χαρακτηριστική στροφή «αναγράφω Σοι η νήσος Σου, Θεοτόκε».
Στο κήρυγμά του ο Αρχιερεύς τόνισε ότι η Παναγία αποτελεί το δώρο του Θεού στον Άνθρωπο για να μπορέσει να επιστρέψει στην κεκλεισμένη Εδέμ, που άνοιξε με την Θεοτόκο και την σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού. Αναφέρθηκε λεπτομερώς στις ευαγγελικές περικοπές, στις οποίες αναφέρεται και υμνείται η Θεοτόκος και ανέλυσε τη θεολογική διάσταση του μυστηρίου, που τελέστηκε δια της Θεομήτορος. Τόνισε τέλος ότι η πίστη και η προσήλωση του Γένους των Ορθοδόξων Ελλήνων στην Σκέπη της Παναγιάς αποτελεί και σήμερα μοναδική διέξοδο για την ανόρθωση της πατρίδας και την πνευματική και ηθική ανύψωση του ευσεβούς λαού μας. «Χωρίς τον Χριστό και την Παναγία, η πατρίδα μας δεν έχει ζωή, το Έθνος μας δεν έχει μέλλον, ο λαός μας δεν έχει πρόοδο, η νεολαία μας δεν έχει προοπτικές. Η Εκκλησία παραμένει η «Ζωοδόχος Πηγή» για την Ελλάδα και αυτό αποδεικνύεται και στο τελευταίο βράχο της νησιωτικής μας πατρίδας, την νήσο Παναγιά, το πολυτίμητο πετράδι της Χιακής Εκκλησίας όπου τελείται σήμερα το μέγα μυστήριο της Ζωής».
Ο Μητροπολίτης Χίου μετά το πέρας της Θείας Ευχαριστίας τίμησε με χειροθεσία στο ιερό διακόνημα του Αναγνώστη, τον Πρόεδρο του Συλλόγου «Φίλοι Οινουσσών» κ. Γεώργιο Στ. Δανιήλ, ευλογώντας και προτρέποντάς τον να συνεχίσει να υπηρετεί την οινουσσιακή Εκκλησία και την ιδιαιτέρα του πατρίδα μέσα από τους θεσμούς, στους οποίους συμμετέχει.
Επίσης τιμήθηκε από τον Χιώτη Ιεράρχη ο Πρόεδρος του Ταμείου Ευπραγίας Οινουσσών κ. Ιωάννης Μαρκ. Χατζηπατέρας, στον οποίο απονεμήθηκε ο Σταυρός του Αγίου Ισιδώρου για την πλούσια δράση του, την μεγάλη προσφορά του και τις επιτυχείς πρωτοβουλίες του για την προβολή και ανάδειξη των τοπικών θεμάτων στο εξωτερικό.
Κατά την απόλυση ο Σεβασμιώτατος κάλεσε κοντά του τα παιδιά, τα οποία κρατούσαν ελληνικές σημαίες και έψαλλαν όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο και άφησε παρακαταθήκη την τήρηση αυτής της θρησκευτικής πανηγύρεως από γενεά σε γενεά, αφού η Ζωοδόχος Πηγή της Αιγνούσας είναι η Παναγία και σ’ αυτήν εναποθέτουμε την πάσαν ελπίδα μας.
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018
Ἡ Παναγία στή Νεοελληνική Ποίηση
Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου
Ὅταν ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, ἐπισκέφτηκε τὴν Ἐλισσάβετ καὶ δέχθηκε ἀπὸ ἐκείνη τὸν θεόπνευστο μακαρισμὸ «Εὐλογημένη Σύ ἐν γυναιξί», ἀπήντησε προφητικά: «Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί».
Ὁ Θεομητορικὸς αὐτὸς λόγος εὕρηκε τὴν ἐπιβεβαίωσή του μέσα στους αἰῶνες ἕως καὶ τὶς ἡμέρες μας.
Ἱκανὸς ἀριθμὸς νεοελλήνων ποιητῶν ἐξεδίπλωσαν τὸ ἔσω εἰλητάριο τῆς καρδίας τους καὶ ἄφησαν τοὺς κονδυλοφόρους τους νά ἀναμέλψουν ὕμνο ἤ νά διατυπώσουν λυρικὸ λόγο για τὴν Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου.
Ὁ Γεώργιος Ἀθάνας ὑψώνει τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς του ἀπὸ τὸ ἀκροθαλάσσι τῆς Ναυπάκτου πρὸς τὰ ψηλὰ βουνὰ τῆς Ρούμελης καὶ στά «Τραγούδια τῶν βουνῶν» εὐγνωμονεῖ τὴν Παναγία πού βοήθησε νά ἐπιστρέψουν ζωντανοὶ ἀπὸ τὴν μάχη:
«Ἐσύ, ποὺ καλογύρισες, μὴ λησμονᾶς τὸ τάμα!
Κινᾶμε, πᾶμε στον Προυσό, μαζὶ μ’ἐμᾶς χιλιάδες…
Μεγαλομάτα Παναγιά, τὸ ζωντανό Σου θάμα
γονατιστὲς δοξάζουνε μές στή Σπηλιὰ οἱ Μανάδες».
Ἡ Ἔφη Ἀλιανοῦ στή «Θάλασσα τοῦ Ζόφου» θὰ ἁγιογραφήσει ἕνα θεομητορικὸ πίνακα μὲ πινελιὲς ἀπ’ τὶς εὐλογημένες στιγμὲς τῆς λαϊκῆς εὐσεβείας τῶν Ἑλλήνων, σὰν «πρᾶξιν ἐπίβασιν θεωρίας» νηπτικής, ἀπόσταγμα τοῦ πνεύματος τῶν κολλυβάδων που ἀναγεννᾶ τὴν νεοελληνικὴ πραγματικότητα.
«Για μένα εἶσαι πάντα ἡ Παναγία τοῦ ἐλέους καὶ τοῦ πόνου.
Ἔρχεσαι πάνω ἀπὸ τὰ πέλαγα καὶ τῆς πατρίδας τὰ βουνὰ
σιωπὴ γεμάτη κι ἐγκαρτέρηση
– μὲ τίς γυναῖκες τοῦ λαοῦ μου τὶς ἁπλές,
τὶς μάνες τίς χαροκαμένες –
καὶ μυρίζεις λιβάνι κι ἀγέρα θαλασσινό,
θυμάρι ἀπ’ τὰ βουνὰ μας.
Λάμπει τὸ μέτωπό Σου, κάτω ἀπὸ τή μαντήλα τή σεμνή,
ἄστρο παντοτινὸ στή νύχτα τῆς ζωῆς μου».
Πρόκειται για ἕνα ἀπόσπασμα γεμάτο θεωρία φωτός, ὀσμὴ εὐωδίας πνευματικῆς, ἄκουσμα χερουβικὸ καὶ σιωπὴ νηπτική.
Ὁ Κούλης Ἀλέπης στα «Ποιήματά» του θὰ ἐπιχειρήσει ἕναν αἰγαιϊκὸ διάπλου καὶ φτάνοντας ταξιδιώτης, ἐπισκέπτης, προσκυνητὴς στήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τὴν Μεγαλόχαρη Κυρὰ τοῦ Αἰγαίου, τὴν τραυματισμένη Παναγία τῆς Τήνου, θὰ ἐγκωμιάσει μὲ μία ἁπλὴ μεγαλοπρέπεια τὸν ἀνεκτίμητο θησαυρὸ τοῦ Κυκλαδίτικου Ἱεροῦ Νησιού:
«Μὰ πάνω ἀπ’ ὅλα, ἀνέγγιχτη κι ἀτίμητη κορώνα,
μὲ τ’ ὅραμα τῆς Πελαγίας, παρθένας μοναχῆς,
τοῦ χάρισε τὴν πάνσεπτη τῆς Παναγίας εἰκόνα,
λιμάνι στην καταδρομὴ κάθε φτωχῆς ψυχῆς».
Ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης στο γεμάτο ἀπὸ τὸν ἥλιο καὶ τὰ μελτέμια τοῦ Αἰγαίου «Ἄξιον Ἐστί» θὰ προσκαλέσει τὰ θαυμαστὰ ἔργα τοῦ Κυρίου, τὶς ὀμορφιὲς τοῦ Ἀρχιπελάγους μας, σὲ μία λατρευτικὴ σύναξη μὲ κέντρο τὴν Θεοτόκο, τὴν «Μακρινὴ Μητέρα, τὸ Ῥόδον τὸ Ἀμάραντο»:
«Οἱ σημάντορες ἄνεμοι που ἱερουργοῦνε
πού σηκώνουν τὸ πέλαγος σὰ Θεοτόκο
πού φυσοῦν καὶ ἀνάβουνε τὰ πορτοκάλια
πού σφυρίζουν στα ὄρη κι ἔρχονται…»
Ὁ Παῦλος Κριναῖος σὲ μία ἱερὴ θαλασσογραφία θὰ εὐφράνει τοὺς ἀναγνῶστες του ἀπὸ «Τὸ χρυσὸ δισκοπότηρο» μὲ τὸν προσευχητικὸ λυρισμὸ τῆς δέησης στην Παναγία γιά νά προστατεύσει τοὺς θαλασσινούς:
«Κυρὰ Ἐλεοῦσα Παναγία, κυρὰ Φανερωμένη
μέρεψε τ’ ἄγριο πέλαγο πού ἀφροκρεμάει τὸν θρῆνο
βύθισε τ’ ἄγριο σύννεφο μέσ’ στή σπηλιὰ τοῦ ἀνέμου,
ράντισε ἁγίασμα τὰ νερὰ καὶ κάμε τα πελάγη
ν’ ἀστράψει φῶς, τὸ ἄχραντο φῶς, πρωινὸ τῶν Εἰσοδίων».
Ἡ Παναγία εἶναι «τὸ μεθόριον κτιστοῦ καὶ ἄκτιστου», τὸ σύνορο μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀνδρέας Μαρτζώκης θὰ τὴν ἐπιλέξει γιά νά μεταφέρει στήν Τρισήλιο Θεότητα τίς καθημερινὲς θλίψεις, πόνους καὶ ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων:
«Ἔχε κυρά, στή σκέπη Σου τὴν πικραμένη χήρα,
στόν πεινασμένο ἄνοιξε, σύ σπλαχνικὰ τή θύρᾳ,
δῶσε τοῦ σκλάβου, Δέσποινα, ἐλεύθερη πατρίδα,
τοῦ ναύτη τὴν ἐλπίδα που πλέει στην ξενιτειά.
Τή μάνα παρηγόρησε πὄχει παιδὶ στά ξένα
καὶ χύσε μίαν ἀκτῖνά Σου για τὸν τυφλό, Παρθένα.
Κράτα τὸ γάλα ἀμίαντο τοῦ βρέφους, ποὺ βυζαίνει,
στρέψε στην οἰκουμένη τὸ βλέμμα σπλαχνικό».
Ὁ Ματθαῖος Μουντὲς θὰ μας ἀφήσει «Παρακαταθήκη» τὸ φύτεμα σὲ Βρονταδούσικο κῆπο τῶν «Ἀνθῶν τοῦ Δεκαπενταύγουστου».
«Γλυκιά, γαλάζια φαντασία, χρόνων μακρινῶν,
ὦ γλυκασμὲ τῶν ἀγγέλων,
πού ἡ Γεσθημανῆ δέν ἦταν πέρα, στά βουνὰ τῶν Ἐλαιῶν,
στῆς βιβλικῆς τῆς Χαναὰν τὰ μάκρη,
μὰ ἦταν τοπίο νησιώτικο δικὸ μας, κοντινό,
μὲ τ’ ἀνθισμένα γιασεμιά, τὰ φούλια, τὸ βασιλικό,
στου γιαλοῦ μας κάποιαν ἄκρη».
Ὁ Ἄγγελος Σικελιανὸς θὰ τὴν ὑμνήσει στόν «Λυρικὸ Βίο» τοποθετώντας τὴν Ἑλλάδα να στέκει μπροστὰ Της καὶ νά Τὴν παρατηρεῖ:
«Καὶ Σὲ κοιτάει στά γόνατα καὶ Σὲ κοιτάει στά στήθια:
τὰ γόνατά Σου εἶναι σμιχτά, τῆς ἀρετῆς θρονὶ
κι ἀπὸ τὰ στήθια Σου ἄσωτος τρέχει κρουνοὺς ἡ ἀλήθεια,
ἡ ἀγάπη τρέχει ἀστέρευτη μὲ τὴν ὑπομονή!»
Τὴν πίστη του στά θαύματα τῆς Παναγίας θὰ διακηρύξει ὁ Γιάννης Ρίτσος:
«Ὅταν περνοῦσε ἡ Παναγία σιωπηλὴ κάτω ἀπὸ τὰ δέντρα
κανένας δέν τὴν ἄκουσε…
Ἀλήθεια ἕνας γέρος τυφλὸς βρῆκε τὸ φῶς του,
κι ἕνας παράλυτος περπάτησε,
καὶ τώρα μές στά μάτια τους πούχαν κλάψει πολὺ
κι εἶχαν κοιτάξει κατάματα τή νύχτα,
ἄνθισε μιά μικρούλα μυγδαλιά.
Καὶ τὸ ἴδιο βράδυ ὁ ὕπνος τους γίνηκε μιά φωλιὰ χελιδονιῶν χτισμένη στή μασκάλη τῆς παλιᾶς καμπάνας».
Ὁλοκληρώνουμε αὐτὴ τὴν συνοπτική, ἐνδεικτικὴ καταγραφή, αὐτὴ τὴν Αὐγουστιάτικη ποιητικὴ παράκληση, μὲ τὸν ἐπικὸ θρησκευτικὸ λόγο τοῦ Ἀριστοτέλη Βαλαωρίτη:
«Μὲ μιᾶς ἀστράφτ’ ἡ Ἐκκλησιά, κι αἰσθάνετ’ ἕνα χέρι
ὅπου τὸν ἀνεσήκωνε… Μοσχοβολάει τ’ ἀγέρι…
Τὰ μάτια του ἂνοιξ’ ὁ παπάς… Στο κάτασπρό του γένι
τὸ δάκρυ του ἔσταζε βροχή… Κοιτάζει… καθισμένη
στο θρόνο βλέπει τὴν Κυρά, ποὺ τοῦ χαμογελοῦσε,
καὶ τὸ παιδί πού ἐχαίρετο καί πού τὸν εὐλογοῦσε.
Σὲ ποιό καλύβι, ἀγνώριστο, σὲ ποιά καρδιά θλιμμένη
νά πέρασες τή νύχτα Σου, Κυρὰ Φανερωμένη;
Ποιό μαραμένο λούλουδο ἡ Χαρη Σου, Κυρούλα,
κρυφά, κρυφὰ ν’ ἀνάστησε, σὰν τ’ οὐρανοῦ δροσούλα;…».
Πέμπτη 9 Αυγούστου 2018
ΤΡΙΜΗΝΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΓΚΙΑΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
Την Κυριακή 5 Αυγούστου 2018 θα τελεσθεί, κατά την συνήθη ώρα της Θείας Λειτουργίας, τρίμηνο μνημόσυνο υπερ αναπαύσεως της ψυχής του Κωνσταντίνου Παπα-Γιάννη Γκιάλα και της συζύγου του Αλεξάνδρας, στον Ιερό Ενοριακό Ναό Μεταμορφώσως του Σωτήρος Χριστού Βαρβασίου με την φροντίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροποπολίτου μας και προέδρου της Ανωτέρας Ενωριακής Αντιπρωσωπείας Δήμου Χίου κ. Μάρκου και προσκαλείσθε να παραστείτε και συμπροσευχηθείτε σε αυτό.
Παρουσίαση του δίτομου έργου «Ο Βροντάδος από το χθες στο σήμερα» του κ. Ιάκωβου Γ. Μπριλή στην Βιβλιοθήκη της Ι. Μ. Χίου «Ο Άγιος Αγαπητός» στον Βροντάδο
Το Σάββατο 4η Αυγούστου 2018 πραγματοποιήθηκε στον αίθριο χώρο της Βιβλιοθήκης της Ι. Μ. Χίου «Ο Άγιος Αγαπητός» στον Βροντάδο η παρουσίαση του δίτομου έργου «Ο Βροντάδος από το χθες στο σήμερα» του κ. Ιάκωβου Γ. Μπριλή. Η εκδήλωση έγινε με παρουσία όλων των αρχών, των πρώην δημάρχων Βροντάδου-Ομηρούπολης και πλήθους κόσμου. Συντονίστρια ήταν η κ. Μαριάννα Πελαντή, διευθύντρια του 2ου Δημ. Σχολείου Βροντάδου.
Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο κ. Δήμαρχος Χίου κ. Μανώλης Βουρνούς.
Ομιλητής ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος, ο οποίος μίλησε με την ιδιότητα του Βρονταδούση-παιδιού ναυτικού, μέσα σε κλίμα συγκίνησης και ανέδειξε διάφορες πτυχές της ιστορικής πορείας του Βροντάδου, όπως περιγράφονται στις σελίδες του βιβλίου. Ακόμη, ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην θάλασσα, την οποία αποκάλεσε μήτρα της γέννησης του Βροντάδου, αφού μέσα από την ναυτοσύνη προσέφερε ψωμί και ανάπτυξη στον τόπο. Βάζοντας το δικό του ιδιαίτερο στίγμα με την ομιλία του, κατέληξε να ζητήσει να υποστηριχτεί η πρότασή του για τη δημιουργία στον Βροντάδο Μεταπτυχιακού Τμήματος Ομηρικών Σπουδών από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, και έκλεισε με τη φράση «Ενότητα - Ενότητα - Ενότητα».
Τέλος, ο συγγραφέας, αφού μίλησε για τον πόθο του να διασωθούν και διαδοθούν τα συμβάντα του Βροντάδου κατά θέμα και χρονολογική σειρά, όπως υπάρχουν σε γραπτές πηγές, ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν με οποιονδήποτε τρόπο στη συγγραφή του έργου του. Επίσης ευχαρίστησε τον Εφοπλιστικό Οίκο Φαφαλιών για την οικονομική συμβολή της έκδοσης, καθώς και τον Εκδοτικό Οίκο «άλφα πι» για την ιδιαίτερη φροντίδα και επιμέλεια της έκδοσης σε ρεκόρ χρόνου.
Τρίτη 7 Αυγούστου 2018
Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
